XUDONI BESH MAHAL ESLAMASAK HAM

Xudoni besh mahal eslamasak ham.
Xudodan qo’rqardik o’sha kezlarda.
Bahorda Xudo deb, ekin ekardik,
Xudodan rizq kutar edik kuzlarda.
Yolg’iz sigirimiz bo’lganda nobut,
Onam ko’zyoshiga cho’mganda dunyo.
Otamning fikricha, sinovdir yoxud
Bizdan ranjiganin bildirgan Xudo.
Xudodan, tovonga kirsa ham nashtar,
Kimningdir omadi chopsa, Xudodan.
O’shanda bizlarni Xudoga tashlab
Otamning otasi o’tdi dunyodan.

Shopenni bilmasdim o’sha damlarda,
Dilgir musiqaga yetmasdi aqlim.
Agar bilganimda, har bir notasin
Bolalik chog’imga qilardim talqin.
Bizlar yoppasiga mehnatkash edik
Va Namrud qavmidan topmasdik xabar.
Qishloqdagi sirli masjid oldidan
Uyalib, qisinib o’tardik har gal.
Og’ir ketmonlarning tevalangani
Hanuz qulog’imda urib turar bong.
Begona o’tlardan tozalar edik
Xudoyim yaratgan tuproqni har tong.

Sadaqa balodan etar deb xoli
Qishloqdan pul yig’ib, so’yar edik qo’y.
Yopinib borardi onam ro’molin,
Otam qalpoq kiyib ko’rsatardi bo’y.
Bola-chaqa uchun misoli bayram,
O’yin kulgu bilan qorin to’yardi.
Ismoil nabeni tanimasak ham,
Xudo bizni juda qattiq suyardi.
Eslasam, ko’nglimning tubida fig’on,
Ko’zimdan zamzamning suvlari oqar.
Yusufdek quduqning tubida nolon,
Qismatga ko’nardi bizning qishloqlar.
Keyin men ulg’aydim, ko’nglimda orzu
Dunyo eshigini tepdi dam-badam.

Onam uzuq-yuluq duo qildi-yu
Xumrayib, taqdirga tan berdi otam.
Bu siyqa hayotim etmasman bayon,
Qashqir vodiysidan sotib safsata.
Asabiy ko’zlarda bo’lar namoyon
Chekkan zahmatingning izi albatta…
Zahmatkash ovulim o’sha kezlarda
Ancha xudojo’yroq edilar mandan,
Ko’zdan panaroqda aroq ichardi,
Hazar qilar edi tuhmat, yolg’ondan.
Va jahl otidan tezda tushardi,
Har kuni nolimas edi zamondan.
Gunohga botishdan iymanishardi,
Xudoni besh mahal eslamasa ham.

BEK ALI